Zoals te zien was ik echt opdreef met mijn tekeningen. Zo begon ik ook mijn gedachten op te schrijven in een model, dit is model 1:

Zoals goed te zien is, is het niet één geheel. Het zijn allemaal losse gedachtes die iets met elkaar te maken hebben.

Om hier toch meer een geheel van te maken, heb ik wat dingen eruit gehaald, dit resulteerde in variant twee. Deze versie lijkt nog relatief veel op de eerste, maar het werd voor mijzelf wel duidelijker. De piramide met ‘micro, meso en macro’ nieveaus was voor mij een echte bottleneck om er goed in te krijgen. Dit was voor mijn model een erg belangrijk onderdeel, maar ik wist het er niet in te verwerken. 

Met dat gegeven ben ik opnieuw aan de tekentafel gaan zitten. Mijn nieuwe poging tot een model beviel me ontzettend. Het heeft alle onderdelen erin welke ik belangrijk vind en het verloop klopt. Eigenlijk is dit de versimpeling van mijn vorige pogingen tot het maken van een model. Vervolgens heb ik mijn tekening omgezet in een digitale (Nederlandse) versie.

Dit is het model dat mijn gedachtegoed en vondst vertaalt naar een abstracte vorm. Ik zal het model hier uitleggen: begint links bij minder persoonlijke interactie op microniveau. Zoals in de driehoek beschreven zijn op microniveau de ‘naasten’ de bronnen van persoonlijke interactie. Omdat deze persoonlijke interactie vervaagt door technological detachment ontstaat er cognitieve dissonantie. Onbewust, maar vanuit een natuurlijke reactie zoekt de mens compensatie (om de cognitieve dissonantie te reduceren) op het eerstvolgende niveau: het mesoniveau. Op dit niveau is een menselijke vertegenwoordiger de bron van menselijk contact. De rol van deze menselijke vertegenwoordiger wordt ingevuld door de social CEO.